Dag 17 – naar Thousand Islands

Om 5.00 deze ochtend nacht begon er eentje FLES MAKEN! te roepen. Dronken van de slaap maanden we Isaak aan om nog wat verder te slapen en dat het veel te vroeg was om melk te drinken. Maar als Isaak melk wilt drinken dan zal Isaak melk drinken. Gelukkig viel hij na zijn fles opnieuw in slaap tot een uur of 8.00. Na ons ontbijt was het tijd om in bad te gaan.

  
Daarna deden we een (mislukte) poging om kaartjes via de Bpost-app te versturen naar het thuisfront (de wifi hier is meestal van zeer slechte kwaliteit) terwijl Isaak fijn in de speeltuin van de camping speelde.

Rond 12.00 zaten we weer in de camper op weg naar de volgende bestemming. We vertrokken voor de lange tocht richting Niagara Falls. Omdat deze te ver is om in één dag te doen planden we een tussenstop in de omgeving van het Thousand Islands National Park.

Rond een uur of 16.00 kwamen we daar aan en namen we een kijkje rond de ingang van het park. Alles potdicht. Het park was gesloten sinds 10 oktober en we waren in mei 2017 terug welkom. Gelukkig betreft het enkel het visitor center en kon je wel op eigen houtje wandelingen doen in het park. Ze waren ook zo vriendelijk geweest om langs de ingang een kaartenhouder te plaatsen met wandelkaarten in zodat je de weg kon vinden. 

We namen een kaart mee en gingen eerst op zoek naar een camping waar we welkom waren. Dit wordt steeds moeilijker gezien het merendeel van de campings rond Thanksgiving (10 oktober) sluiten. Gelukkig hebben we in het begin ergens een accurate campinggids meegekregen waardoor we een camping in de buurt vonden die nog open was.

We reserveerden een plekje en vertrokken meteen terug om wat wandelingen te doen in het Thousand Island National Park. Het waren korte wandelingen maar wederom in een zeer mooi bos. Het was ook uitzonderlijk warm buiten vandaag.  

  
 Terug op de camping lieten we Isaak uit in de speeltuin terwijl de papa fishticks met papatten en bjoccoli maakte in de camper. Daarna was het bedtijd….
…en was Isaaks tut in geen velden en wegen te bekennen. We zochten héél de camper af, keerden alles ondersteboven en binnenstebuiten, maar het ding was nergens te vinden. Dit was al de tweede tut overigens, de eerste waren we al eens eerder kwijt gespeeld. We probeerden Isaak er nog in te luizen door hem een tut van Adriaan te geven, maar hij had het direct in het motje en zei resoluut ‘niet Ajaan tut niet’.

We konden maar één ding bedenken, en dat was dat we de tut van Isaak kwijt gespeeld waren op de parking van waar we de wandeltocht van eerder die dag begonnen waren. Isaak is echter zéér gehecht aan zijn tut en kan onmogelijk inslapen zonder, dus we zagen er niets anders op dan de kinders weer in hun autostoelen te heisen en in het pikkedonker terug te rijden naar de parking terwijl we beiden schietgebedjes deden à volonté in de hoop het ding daar aan te treffen….

En ja hoor:

  
Na dit nachtelijk intermezzo keerden we terug naar de camping en kon iedereen eindelijk gaan slapen… 

Nog enkele kiekjes van deze dag: